1. “รัฐธรรมนูญ” หมายถึง บทกฎหมายสูงสุดที่ จัดระเบียบการปกครองประเทศ
2. “กฎหมายรัฐธรรมนูญ”
หมายถึง ระเบียบว่าด้วยการใช้อำนาจรัฐหรืออำนาจอธิปไตย ด้วยเหตุนี้กฎหมายรัฐธรรมนูญจึงหมาย
ถึงเป็นกฎเกณฑ์แบบแผนเกี่ยวกับการจัดตั้งองค์กรผู้ใช้อำนาจรัฐว่ามีองค์กรอะไรบ้าง เช่น
ประมุขแห่งรัฐ คณะรัฐมนตรี รัฐสภา ศาลเป็นต้น และองค์กรเหล่านั้นมีอำนาจหน้าที่อย่างไร
มีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน รวมทั้งตลอดถึงความสัมพันธ์กับประชาชนในฐานะเป็นพลเมืองของรัฐอย่างไรบ้าง
สำหรับรัฐธรรมนูญในระบอบประชาธิปไตยจะต้องรับรอง และประกันสิทธิเสรีภาพพื้นฐานของประชาชนด้วย
3. “กฎกระทรวง” หมายถึง กฎหมายที่ตราขึ้น
โดยรัฐมนตรีที่รักษาการ ตามพระราชบัญญัติ ที่ให้อำนาจในการตรากฎกระทรวงนั้น ทั้งนี้จะต้องผ่านความเห็นชอบของคณะรัฐมนตรีก่อน
ซึ่งจะมีผลใช้บังคับได้ทั่ว ทั้งประเทศ หรือเฉพาะท้องที่ใดท้องที่หนึ่ง ตามที่กำหนดไว้ในกฎกระทรวงนั้น
สำหรับประกาศกระทรวง หมายถึง กฎหมายที่ตราขึ้น โดยรัฐมนตรีที่รักษาตามพระราชบัญญัติ
ที่ให้อำนาจในการตราประกาศกระทรวงนั้น ทั้งนี้ ไม่ต้องผ่านความเห็นชอบ
ของคณะรัฐมนตรี มีผลใช้บังคับเช่นเดียวกับกฎกระทรวง
4. “เสรีภาพ” หมายถึง ภาวะความเป็นเสรีที่มนุษย์หรือบุคคลสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่ใจปรารถนาตราบเท่าที่ไม่เป็นการฝ่าฝืนกฎหมายของบ้านเมืองหรือกระทบกระเทือนต่อสิทธิและเสรีภาพของผู้อื่น
5. “สิทธิ” หมายถึง
สิ่งที่ไม่มีรูปร่างซึ่งมีอยู่ในตัวมนุษย์มาตั้งแต่เกิดหรือเกิดขึ้นโดยกฎหมาย
เพื่อให้มนุษย์ได้รับประโยชน์ และมนุษย์จะเป็นผู้เลือกใช้สิ่งนั้นเอง
โดยไม่มีผู้ใดบังคับได้ เช่น สิทธิในการกิน การนอน
แต่สิทธิบางอย่างมนุษย์ได้รับโดยกฎหมายกำหนดให้มี เช่น สิทธิในการมี
การใช้ทรัพย์สิน สิทธิในการร้องทุกข์เมื่อตนถูกกระทำละเมิดกฎหมาย เป็นต้น
6. “บุคคลสิทธิ” หมายถึง สิทธิที่มีอยู่เหนือบุคคลในอันที่จะบังคับบุคคลซึ่งเป็นคู่สัญญาหรือเป็นลูกหนี้ให้กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง
หรือให้งดเว้นมิให้กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือให้ส่งมอบทรัพย์
7. “ทรัพยสิทธิ” หมายถึง
สิทธิที่มีอยู่เหนือทรัพย์สิน หรือเป็นสิทธิที่จะบังคับเอาแก่ทรัพย์สินโดยตรง เช่น
กรรมสิทธิ์เป็นทรัพยสิทธิที่ทำให้ผู้เป็นเจ้าของทรัพยสิทธิสามารถใช้สอย จำหน่ายทรัพย์สิน
ติดตามเอาทรัพย์สินนั้นคืนจากผู้ที่ไม่มีอำนาจยึดถือไว้ได้ ทรัพยสิทธิเป็นสิทธิที่ใช้ยันแก่บุคคลได้ทั่วไป
หรือใช้ยันแก่บุคคลได้ทั่วโลก
8. “การรอนสิทธิ” หมายถึง การที่ผู้ซื้อทรัพย์สินถูกบุคคลภายนอกมาก่อการรบกวนขัดสิทธิในการที่จะครอบครองทรัพย์อย่างปกติ
9. “บุคลากรทางการศึกษา” หมายความว่า ผู้บริหารสถานศึกษา ผู้บริหารการศึกษารวมทั้งผู้สนับสนุนการศึกษาซึ่งเป็นผู้ทำหน้าที่ให้บริการ
หรือปฏิบัติงานเกี่ยวเนื่องกับการจัดกระบวนการการเรียนการสอน การนิเทศ การบริหารการศึกษา
และปฏิบัติงานอื่นในหน่วยงานการศึกษา
10. “ผู้แทนโดยชอบธรรม” หมายถึง
บุคคลผู้ได้รับการแต่งตั้งจากศาลให้มีสิทธิตามกฎหมายที่จะกระทำการแทนบุคคลไร้ความสามารถ
หรือพูดอีกอย่างก็หมายถึง
เป็นบุคคลที่จะต้องเป็นผู้ให้คำอนุญาตหรือให้ความยินยอมแก่บุคคลไร้ความสามารถในอันที่จะกระทำการอย่างหนึ่งอย่างใด
11. “หักกลบลบหนี้”
หมายถึง การที่คนสองคนต่างมีฐานะเป็นเจ้าหนี้และลูกหนี้ซึ่งกันและกัน
และหนี้นั้นเป็นหนี้ที่ถึงกำหนดชำระแล้ว
และคนใดคนหนึ่งแสดงเจตนาต่ออีกคนหนึ่งขอหักกลบลบหนี้เพื่อจะได้พ้นจากหนี้ของตน
เช่น ดำเป็นหนี้แดงอยู่ 20 บาท และแดงก็เป็นหนี้ดำอยู่ 15 บาท ทั้งสองคนจึงตกลงหักกลบลบหนี้กัน ดังนั้น
ดำยังคงต้องใช้หนี้แดงอีกเพียง 5 บาท
อ้างอิง :
พงศ์เพ็ญ
ศกุนตาภัย, รัฐธรรมนูญและการปกครอง,
วารสารสังคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, ( กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช ,
๒๕๓๔ ), หน้า ๒-๓..
ปทานุกรมศัพท์รัฐสภาและการเมืองไทย
โดย คณิน บุญสุวรรณ ประเภทของหน้า: ร่างรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
ไพศาล ภู่ไพบูลย์ อังคณา ตติรัตน์ และปนัดดา
มีสมบัติงาม. หน้าที่พลเมือง วัฒนธรรม และการดำเนินชีวิตในสังคม ม.1. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพ : อักษรเจริญทัศน์.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น